ماه رمضان ،یاد آور خاطراتی شیرین

ماه رمضان سال 87 برای من روزهای به نسبت سخت و پر از استرسی بود . لحظات انتظار بود برای من و حمیدجون. پسرک شیرین زبون من دقیقا 10 شوال یعنی 10 روز پس از ماه رمضان به دنیا اومد . مثل یک همچین روزهایی حسابی سنگین شده بودم راه رفتن  برام خیلی خیلی سخت شده  بود و مهمتر از همه اینکه انتظار دیدن روی مثل ماهت رو می کشیدم . حالا هر سال ماه رمضون که میشه  یاد اون روزها می افتم  و احساس می کنم که تو چقدر زود بزرگ شدی . اون موقع تا صبح بیدار می بودی و مدام از این ور به اونور می شدی انگار تو هم می خواستی  خودت رو برای ورود به این دنیای عجیب آماده کنی . همون روزها بود که  به خاطر شیطنت زیاد پارسا خاله مریم مجبور به استراحت شده بود و نمی تونست سر کار بیاد. وای خدایا از اون روزها سه سال گذشته . یادش بخیر .

امیدوارم سالهای سال زنده باشی .

دوستت دارم . مامان